Rizik od pojave TTTS-a u blizanackoj trudnoci

[Di_U 0]

Sindrom međublizanačke transfuzije (TTTS) - je ozbiljna komplikacija koja se javlja pri višeplodnoj jednojajčanoj trudnoći u kojoj plodovi imaju jednu zajedničku posteljicu. Ovaj sindrom izaziva disproporciju u krvotoku blizanaca. TTTS se javlja u oko 15% svih monozigotnih (jednojajčanih) višeplodnih trudnoća.

Bez liječenja, bolest je vezana sa povišenim rizikom smrtnosti (oko 80 %) i invalidnosti plodova.

Zahvaljujući zajedničkoj posteljici, krvotoci plodova mogu da se povežu. Uprkos činjenici da svaki plod koristi svoj dio placente, na njoj mogu da se pojave abnormalni krvni sudovi (anastomoze ) koji će povezati krvotoke, te će krv preko njih preticati od jednog ploda do drugog izazivajući tako disproporciju u obimu krvi. U zavisnosti od pravca kretanja krvi, jedan od plodova postaje "davalac" a drugi "primalac".

Kod pojave TTTS-a, glavnu ulogu igraju "duboke" arteriovenske anastomoze, koje se ne nalaze na površini već dublje u posteljici, posle toga kada površinski krvni sudovi "zarone" u dubinu posteljice.

Oticanje krvi od "davaoca" umanjuje njegov ukupan obim cirkulirajuće krvi, dovodi do hipoksije tkiva, intrauterinog zastoj rasta, smanjene proizvodnje urina koja je vezana sa oštećenjem bubrega i kao posljedica toga dolazi do – oligohidramniona tj. manjka plodove vode koje ometa normalno sazrijevanje pluća. Volumen krvi "primaoca" se naglo povećava, što povećava opterećenje na srce i bubrege, i rezultira uvecanjem obima plodove vode (plihidramnion) i zastojem u radu srca.

Pri pojavi TTTS-a do 26. nedelje plodovi uglavnom stradaju ili se radjaju sa ozbiljnim zdravstvenim problemima ukoliko se ne pristupi adekvatnom liječenju. U slučaju pojave sindroma posle 26. nedelje trudnoće plodovi uglavnom preživljavaju i imaju velike šanse da izbjegnu invalidnost.

TTTS se dijeli na 5 faza (Quintero et al., Staging of twin-twin transfusion syndrome. JPerinatol. 1999;19(8 Pt 1):550-5):

1. U prvoj fazi kod "primaoca" se pojavljuje višak plodove vode (polihidramnion), a kod "davaoca" manjak plodove vode (oligohidramnion);

2. U sledećoj, drugoj, fazi bolesti otsustvuje punjenje mokraćnog mjehura kod "davaoca";

3. U trećoj fazi TTTS-a dolazi do kardiovaskularnih promjena koje se mogu jasno uočiti po patološkom nalazu doplera pupčane arterije i venskog protoka;

4. U četvrtoj fazi se razvija fetalni hidrops (akumulacija tečnosti u tjelesnim šupljinama);

5. Petu fazu karakteriše intrauterina smrt ploda.

Patogenim znacima teškog oblika TTTS-a služi: prisustvo velike mokraćne bešike i polihidramniona kod ploda "primaoca" u poređenju sa izraženim manjkom plodove vode i "otsustvom" mokraćne bešike kod ploda "davaoca", kod koga je takođe karakteristično smanjenje pokreta zbog manjka plodove vode.

U toku mnogih godina radilo se na istraživanjima efektivnosti različitih tipova liječenja. Ni jedna iz predloženih terapijskih metoda (strogo ležanje, proteinski kokteli, aspirin i sl.) nije dala statistički značajne rezultate. Zbog toga se razmatraju isključivo hirurške intervencije .

Otsustvo liječenja, dovodi do praktično 100 % - tne smrtnosti jednog ili oba ploda. Izuzetak su oni retki slučajevi koji se nalaze na prvoj fazi TTTS-a posle 22. nedelje trudnoće (kod njih je smrtnost procentualno nešto niža).

Izvor www.fetalmed.me

[Di_U 0]

6 važnih pitanja u blizanačkoj trudnoći (od 10-16 nedelja)

1. Da li postoji jedna placenta?

TTTS se pojavljuje samo kod identičnih blizanaca sa jednom placentom koju blizanci dijele među sobom. Vrstu placente je moguće odrediti ultrazvukom već od 6. nedelje trudnoce.

2. Da li su bebe istog pola?

Jednojajčani blizanci su identični, te prema definiciji oni moraju biti istog pola I u tom slučaju nose rizik pojavaljivanja TTTS-a.

3. Da li je vidljiva membrana koja odvaja blizance?

Membrana koja razdvaja blizance je formirana od dva amniona koja su spojena unutar jednog horiona. Tanka membrana potvrđuje da su blizanci jednojajčani, tj. da postoji jedna posteljica (Diamniotic monochorionic). Deblja, lako uočljiva membrana je vidljiva kada blizanci imaju odvojene posteljice (Diamniotic dichorionic – fused). Nemogućnost uočavanja membrane ne znači uvijek da se radi o blizancima sa jednim amnionom i jednim horionom. Na primjer, pri TTTS-u membrana može biti "obavijena" oko bebe davaoca koja nema dovoljno plodove vode, a kod bebe primaoca je ima previše.

4. Da li se posteljica nalazi na prednjem ili zadnjem zidu materice?

Laserna koagulacija može biti izvedena u oba slučaja, s tim što je placenta locirana na prednjem zidu materice tehnički složnija te je veći izazov za doktore. Ukoliko je placenta na prednjem zidu, postoji veći rizik da i poslije koagulacije ostanu povezani krvni sudovi, te u ovom slučaju presudnu ulogu igra iskustvo i umjeće doktora koji izvodi operaciju.

5. Da li pupčane vrpce blizanaca imaju svaka po 3 krvana suda (dvije arterije I jedna vena) ili jedan od blizanaca ima 2 krvna suda?

Identični (monochorionic) blizanci bi trebali , po definiciji, biti isti u svakom pogledu. Međutim. uobičajeno je da blizanci (I oni sa TTTS dijagnozom I oni bez nje) dijele jednu placentu nejednako. To i jeste najčešći razlog za razliku u veličini blizanaca, koja može dostići i 20 %. Manji blizanac će imati na raspolaganju manji dio placente i njegova pupčana vrpca može mati samo 2 krvna suda.

6. Da li je pupčana vrpca potpuno pričvršćena za placentu?

Identični blizanci mogu imati oko 20 % razlike u veličini. Kao i kod 2 krvna suda u pupčanoj vrpci, postoje slučajevi kada pupčana vrpca jednog blizanca nije dobro povezana sa placentom, već sa membranom koja okružuje bebu (velamentous cord insertion). To označava da blizanac koristi manji dio placente.

Tekst preuzet i preveden sa sajta www.tttsfoundation.org

Izvor www.fetalmed.me